Jong ondernemen in de frituur: veel enthousiasme, maar de realiteit is hard

In dit artikel:

Jasmijn uit het Land van Cuijk is zestien en mag nu officieel zelf friet bakken in haar eigen kraam — een mijlpaal die eerder landelijke aandacht kreeg omdat haar leeftijd haar dat tijdelijk verhinderde. Tot die tijd sprongen familieleden, onder meer haar opa, bij zodat het bedrijf kon blijven draaien.

Haar verhaal past in een bredere trend: steeds meer jongeren ondernemen in de frituursector, vaak gesteund door ouders of grootouders. Die energie en betrokkenheid worden gewaardeerd, maar de realiteit is hard. Het opstarten van een frietkraam vraagt veel uren die niet altijd rendabel zijn en brengt flinke financiële druk met zich mee. Statistisch gezien overleven de meesten het niet: van drie starters stopt er binnen een jaar twee; van wie het eerste jaar doorkomt, houdt vervolgens weer twee derde het tweede jaar niet vol. Na drie jaar blijven vooral hardlopers met doorzettingsvermogen en steun over.

Passie en emotie spelen een grote rol bij de keuze voor een eigen frituur; veel ondernemers volgen hun hart ondanks de cijfers. Die betrokkenheid is ook de kracht van de branche: vakmanschap, familieverhalen en toewijding. Jasmijns start symboliseert hoop voor de toekomst, maar onderstreept ook dat jong ondernemerschap in de frituur serieuze voorbereiding en steun vraagt.

De auteur, Frans van Rooij, is oprichter van vakvereniging ProFri en blijft als columnist de sector kritisch volgen.